بررسی اپیدمیولوژیک صرع و برخی جنبه های بالینی آن در بیماران صرعی بستری شده در بیمارستان ولی عصر(عج) بیرجند (۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵)

زمینه و هدف: صرع پس از سکته مغزی، دومین عامل بیماریهای سیستم عصبی مرکزی است و حدود 5/0 تا 1% مردم دنیا به این بیماری مبتلا می باشند و علت آن تخلیه الکتریکی غیرطبیعی در گروهی از نرون های مغزی است که باعث بروز تشنج های مکرّر می شود. از آنجا که اپیدمیولوژی این بیماری با توجه به عوامل مختلفی از قبیل ساختار هرم سنی، نوع و روش تغذیه، تفاوتهای جغرافیایی و غیره متفاوت می باشد، بررسی آن در هر منطقه ای به منظور تسهیل در تشخیص و درمان آن ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اپیدمیولوژیکی و برخی جنبه های بالینی بیماری صرع در بیماران مبتلا به صرع در شهر بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 222 بیمار مبتلا به صرع که در فاصله زمانی سالهای1383 تا 1385 در بیمارستان ولی عصر (عج) بیرجند بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها پس از جمع آوری و ثبت در پرسشنامه، با استفاده از نرم افزار spss و آزمون chi-square در سطح معنی داری 05/0p≤ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: در این پژوهش از 222 بیمار مورد مطالعه 5/59% مذکر و 5/40% مؤنث بودند. از نظر شیوع سنی، بیشترین فراوانی نسبی مربوط به بیماران 10-19 ساله (9/36%)، و پس از آن 20-29 ساله (9/23%) و کمترین فراوانی مربوط به افراد بین 50-59 سال (7/2%) بود. از نظر سن شروع بیماری، بیشترین فراوانی (7/38%) مربوط به افراد بین 0-9 سال و پس از آن بین 10-19 سال (4/37%) و کمترین میزان مربوط به سنین 50-59 سال (4/1%) بود. از نظر نوع تشنج، 4/51% بیماران تشنج ژنرالیزه و 6/48% تشنج فوکال داشتند. از نظر دست غالب، 5/77% راست دست و 5/22% چپ دست بودند. در این مطالعه بین نوع تشنج و سنّ شروع بیماری، جنس، دست غالب و سابقه فامیلی ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق با توجه به بالا بودن موارد بیماری در سنین فعال جامعه و تأثیرات نامطلوب آن بر زندگی افراد، برای شناسایی بهتر و بررسی دقیق تر بیماری صرع در این منطقه، مطالعه ای گسترده تر با تعداد موارد بیشتر و در فاصله زمانی طولانی تر پیشنهاد می گردد.